Geliş ve Gidiş (İngilizce: Come and Go), Samuel Beckett tarafından yazılmış, yazarın dramaticule olarak tanımladığı kısa bir tiyatro oyunudur.
Geliş ve Gidiş (İngilizce: Come and Go), Samuel Beckett tarafından yazılmış, yazarın dramaticule olarak tanımladığı kısa bir tiyatro oyunudur. Ocak 1965'te İngilizce yazılan oyun, ilk defa 14 Şubat 1966'da Berlin'deki Schillertheater'de Almanca olarak sahnelenmiştir. Oyun yayıncı John Calder için yazılmış ve ona ithaf edilmiştir.
Oyun bazı eleştirmenlere göre Beckett'ın en 'mükemmel' oyunlarından biridir: Yazar yaratıcı görüşlerini yansıtabilmek için her bir satır ile tek tek uğraşmıştır. Oyun, çeviriye göre 121 ila 127 sözcük uzunluğundadır (yazarın sahneleme notları oyundan çok daha uzundur) ve bu yüzden nadiren tek başına oynanır.
ÖZET
Oyunun açılışında, birbirine benzeyen ve "belirsiz" yaştaki üç figür olan Flo, Vi ve Ru, etrafı karanlık olan dar bir bankta oturmaktadır. Bu üç kişi bir zamanlar “Miss Wade’in” okuluna beraber gitmiş ve okulun oyun bahçesinde bu şekilde yan yana oturmuş üç çocukluk arkadaşıdır. Üç karakter - Beckett'ın tarzına pek uygun olmayarak - renkli uzun mantolar giymektedir ve artık renkleri matlaşmış olan solmuş üç çiçeğe benzerler. 'Haki renkte sıradan şapkalar... yüzlerini gölgeler'
Macbeth'teki üç cadı
Vi'nin açılış sözleri, Shakespeare’in Macbeth oyunundaki üç cadıyı hatırlatır: "Biz üçümüz en son ne zaman buluştuk?" (“Biz üçümüz bir daha ne zaman buluşacağız?” - Macbeth: 1. perde, 1. sahne). "Kadınların isimleri, özellikle Ru, Ophelia'nın delirdiği sahnede Kral Claudius'a ve saray halkına dağıttığı çiçeklerin isimlerine benzer." (Hamlet - 4. perde, 7. sahne).
Üçlü bir aradayken havadan sudan bahsettikleri huzursuz bir sohbeti devam ettirir. Kısa bir süre sonra, ortada oturan Vi kalkar ve sessizce sahneyi terk eder. Vi'nin konuşulanları duyamayacak olması üzerine Flo, Ru'ya Vi'yi nasıl bulduğunu sorar. Ru'nun cevabı "Çok az değişmiş." olur. Sonra Flo, bankın ortasına doğru ilerleyip Ru'ya Vi hakkındaki korkunç bir gerçeği fısıldar ve ondan bunu bir sır olarak tutması konusunda söz alır. Bunların ardından Vi geri gelir ve Flo'nun boşalttığı yere oturur. Aynı senaryo "bir hokkabazın el çabukluğuyla yaptığı yüksük altındaki düğme numarasına benzer bir koreografi ile" iki defa daha, ilkine çok benzeyen diyaloglarla tekrarlanır. Sonunda Vi yine ortada oturmaktadır ancak Ru ile Flo yer değiştirmiştir.
Böylece üç kadın da bir an için merkezi konumda yer alır ve diğerlerinden biri hakkındaki bir sırra vâkıf olur. Beckett karakterlerin hareketlerinin "katı, yavaş, kukla gibi" olması gerektiğini söylemiştir. Fısıldanan sırları seyirci duymaz. Her seferinde sırrı öğrenenin ilk tepkisi şaşkınlık dolu bir "Oh" nidasıdır. Beckett üç kadının da bu tepkiyi aynı şekilde vermeleri gerektiğini belirtmiştir.
Oyunun sonunda üçlü "eskiden olduğu gibi" (bu ifade Winnie'nin eski stilini hatırlatır[) el ele tutuşur ve kesintisiz bir Kelt düğümü ya da Möbius şeridi oluşturur. Son söz olarak Flo "Yüzükleri hissedebiliyorum" der ama hiçbiri yüzük takmamaktadır.
