Cuma gününün mutluluğu ile işten çıkmışım elimde market poşetleri aheste aheste kaldırımda yürüyerek eve gidiyorum.
Cuma gününün mutluluğu ile işten çıkmışım elimde market poşetleri aheste aheste kaldırımda yürüyerek eve gidiyorum. İki gün tatil havasında yarın sabah kahvaltıya ne pişirsem derdindeyim, oysaki öncesinde daha akşam yemeği hazırlanıp yenilecek ;)
Az önümde bir adam tasmasından tutmuş köpeğini gezdirmekte.
Biraz daha ileride yolda eski model bir araba belli ki istop etmiş karı koca olduklarını tahmin ettiğim çiftten erkek olan direksiyonda kadın ise arabayı ittirmeye çalışıyor.
Az önümdeki köpeğini gezdirmekte olan adam çifte bir şeyler söyleyip, yakındaki bir ağaca köpeğini bağlayıp arabası istop eden çifte arabayı ittirmeye çalışarak yardıma gidiyor.
Ve ağaca bağlanan köpekcik sahibinin arkasından öyle can havliyle havlıyor ki yürek dayanmaz...
Köpek endişeli. Köpek şaşkın. Ya sahibinin başına bir şey gelirse, ya sahibi onu orda terkedip giderse... Eminim o kısacık süre zarfında o minicik aklından ne düşünceler geçmiştir yoksa niye o kadar havlasın ki...
İşte bir çoğumuz buna vefa, minnet, sadakat, vs diyoruz...
Günümüzde insanlarda gittikçe azalan duygular bunlar...
Hani hayvan deyip beğenmeyip türlü eziyetler, işkenceler ediyorsunuz ya. Hani bir kap su bir parça mamayı onlara çok görüyorsunuz ya.
Hani bu koskocaman dünya sadece sizin için yaradılmış ve sizden başkasına yaşam hakkı yokmuş gibi davranıyorsunuz ya... O köpeğin haykırışlarını duyun görün istedim. İçinizde birazcık insanlık, vicdan ve merhamet kaldıysa eğer hiç bir canlıya değil el kaldırmak bunu aklınızdan bile geçirmemenizi diledim...
Geçen gün gözyaşları içinde bir haber izledim.
Benzinlikte bir yavru köpek yolun karşısına geçmeye çalışıyor ve o sırada benziklikten çıkan adına insan demeye bin şahit isteyen birisi yavru köpeğin üzerinden arabasıyla geçiyor... Kendini savunması ise "Onun geçmesini mi bekleyecektim" Oluyor...
Ya ne diyeyim artık vallahi kopsun artık kıyamet...
Köpeğin annesi yavrusunun başında melül melül bakıyor insanlardan medet umuyor ama yavru köpekcik kurtarılamıyor.
Böyle insanlarla aynı oksijeni paylaşmak ne kadar acı Yarabbim.
Ailesi ve çoluk çocuğu neler çekiyor acaba bu zavallıların elinde....
Çok afedersiniz ama iltihap kapmış yara gibi bu zihniyetteki insanlar
her yere bulaşıyor ve en olmadık zamanlarda ve yerlerde karşımıza çıkıyorlar. İşin garibi bu kötü örnekler görüldükçe utanıp sıkılıp kendilerine çeki düzen vereceklerine sanki daha çok sapıtıyorlar...
İyilik kötülükle yarışıyor adeta ama kötülük almış başını gidiyor hızına yetişmek ne mümkün.
Oysaki bir yerde dünya üzerindeki iyiliklerin kötülüklerden daha çok olduğunu fakat kötülüğün adı üstünde kötü olduğu için daha fazla göze çarpıyor olduğunu okumuş ya da duymuştum. Ne yapalım o zaman iyilikleri görmek için kötülükleri mi görmezden gelelim? Üzerini mi örtelim? Hasır altı mı edelim?
O zaman yok mu olacaklar...
Yoksa bütün kötülerin ve kötülük edenlerin teker teker yüzlerine mi tükürelim?
Gerçi onlar onu da yağmur yağdı zannederler şemsiye açarlar ama olsun...
Bazen teşhir etmek ya da farklı ceza yöntemleri uygulamak gerekiyor sanki bütün kötülere gibi geliyor bana...
Ya da eğer iyilik bulaşıcıysa tüm kötülere iyilik bulaşsın istiyorum nacizane ;)
Allah hepinizin iyiliğini versin o kadar çok versin ki aklınızdan tek kötü düşünce geçmesin ne diyeyim.
Hoş kalın. Kendinize ve sevdiklerinize ve etrafınızdaki tüm canlılara çok iyi davranın
olur mu?
Görüşmek üzere sevgiyle ve iyilikle.
