Her şeyin farkında olup da susmak kadar ağır bir şey yoktur, şu hayatta!
Her şeyin farkında olup da susmak kadar ağır bir şey yoktur, şu hayatta!
İnsan bir gözlerine dolanı bir de yüreğine kördüğüm olanı anlatamaz susar.
Hayat işte bazı şehirler soğuk, bazı cümleler eksik, bazı insanlar uzak, bazı hayatlar kayıp…
Bir yanımız hep kırık dökük, yarım yamalak, darmadağınık, neresinden tutsan elinde kalıyor.
Çok fazla bir şey beklemeyin hayattan, ocağınız tütsün nefesiniz yetsin,
Sevdikleriniz gitmesin yeter!
Bir süre sonra kendi kendine iyi gelmeyi öğreniyor insan işte!
O vakit ne gidenlerin ne de gelenlerin hiçbir önemi kalmıyor.
Herkes kendi yüreğinde yaşıyor mevsimini.
Ne senin kışın başkasını üşütüyor ne de başkasının yazı seni ısıtıyor!
Herkes kendi yaşadığını hayatı bilir…
Herkes ‘anlıyorum’ der ama anladıkları dıştan gördüğü kadardır,
İstedikleri gibi biri olmayınca istenilmeyen biri oluyorsunuz maalesef…
İçini terbiye etmemiş, dile kelepçe vuramazsın yalanını kitap etmiş insana,
Doğruyu anlatamazsın!
Size tavsiyem size iyi gelmeyen insanları bırakın
