İletişim kurmak sizce de önemli değil midir?
Önyargılı olmak kısa vadede hayat kurtaran bir noktadayken, öfkesini kontrol edemeyen bir insan için kendini bitiren bir yere de varabilir...
Herhalde sosyal ilişkilerden en çok canımızı sıkan şey, birbirimizi dinlemememizden kaynaklanıyor.
Ama yalan da olmasın, kimse kimseyi dinlemiyor.
Ciddi bir sorundan bahsederken bile birilerinin alakasız bir soru yöneltmesi karşı karşıya kaldığımız bir şey olabiliyor.
Burada anlatıcının dinledilmediğini fark etmesi işten bile değil.
Tam da burada, anlatıcı kendini sosyal açıdan kötü bir yerde hissedebilir.
Ben şu yaşıma kadar hala neden iletişim sorunları yaşadığımızı anlamadım.
Tamam, şunun farkındayım: Ne kadar iyi anlatırsan anlat, karşındakinin anladığı onun algısı kadardır.
Ancak, güya 'dinleyici' pozisyonundaki kişinin tepkisi iletişimi yönlendiren bir pozisyonda duruyor.
Örneğin, ufak bir yanlış anlaşılma söz konusu oldu diyelim.
'Dinleyici' bir şekilde yanlış anladı ya da yanlış anlamaya meyilli.
Birden anlatıcıya had bildirmeye kalkarsa,
Anlatıcıyı gayet de sinirlendirebilir. Bu noktadan sonra karşılıklı dinlememe durumu devreye girmeye başlıyor.
Ama gerçekten de kimse, kimseyi dinlemiyor.
Ufak bir iletişim problemi -gayet de düzeltilebilir bir durumdayken-
Hararetli bir tartışmaya dönüşebiliyor.
Sonra tabii ki gayet mükemmel olan o insani özelliğimiz olan GURUR kendini göstermeye başlıyor.
Hadi bakalım, gelin toplayın toplayabilirseniz...
Bunların önüne geçmek için en hayırlı olan yol,
Karşıdaki insanı en başta anlamaya çalışmak.
Hatta anladığımızı düşündüğümüz şeyi iyice teyit etmeliyiz.
Lütfen dikkat edelim.
Sağlıklı bir iletişim için, sağlıklı toplumlar, sağlıklı günler için,
İletişimi iyi kurmak önemlidir.
Ve hayat da anladığımız kadar değildir zaten.
