Paylaşacak bir şey yok acıdan başka...
Paylaşacak bir şey yok acıdan başka...
Yazacak bir şey yok.
Söyleyecek kelam çok iken susmak belki de insanın içini en çok acıtan...
Acımasızca dönüp duran bir çarkın içine çekilmek ve orada ezilmeden kalabilmek kavgasında mı kaybettik insanlığımızı sağlığımızı çocuksu masumiyetimizi?
Ne ara vazgeçtik hayallerimizden?
Ne ara soldu içimizdeki çocuğun gülüşleri?
Şimdi her bir yürek yangın yeri her bir ocak paramparça her bir ana tarumar...
Haydi güldür güldürebilirsen acıdan taşlaşmış kalpleri döktüğü gözyaşından feri kaçmış gözleri...
Hangi oyuncak avutur elinden ailesi geleceği alınmış bir çocuğu?
Kim teselli edebilir kucağından yavrusu koparılmış bir anayı babayı...
Ney ya da kim geri getirebilir gencecik yaşta toprağa düşen fidanları?
Şimdi memleketimin her bir köşesi yangın yeri...
Ateş düştüğü yeri yakar derler ve o ateş hiç sönmez bilen bilir...
Başın sağolsun Türkiye'm.
Başımız sağolsun.
Haince şehit düşen Mehmetçiklerimize Allah rahmet eylesin.
Rabbim acılı ailelerine ve bizlere sabır versin inşallah.
