Gönül sohbeti ancak iki dost arasında gerçekleşir.
Gönül sohbeti ancak iki dost arasında gerçekleşir. Tüm samimiyeti ile kelimeler dökülür ortaya. Dostlar konuşursa sadece dudaklardan dökülmez kelimeler, gönüllerden de dökülür...
En azından benim ve dostlarımın arasında bu şekilde...
Şimdi neslin ise parmaklarından dökülüyor bu sohbetler. Telefonlarından birbirlerine mesaj yazarak. Bakıyorum da çok gelip geçici arkadaşlıkları oluyor. Bunun nedeni bu parmak sohbeti midir bilemem ama benim o yaşlardaki tanıştığım ve dostluk kurduğum insanlar hala hayatımın baş köşesinde oturuyorlar.
Teknoloji güzel hoş da samimiyetimizi, sıcaklığımızı kaybetmesek sanki daha güzel olacak her şey...
Kimisi ise bu durumdan memnun..
"Kimse beni ellemiyor, oh" diyor çekiliyor köşesine bu kişiler...
Ama ya bizim gibiler?
Yeni nesil galiba bunları da öğrenmeden geçiveriyor, büyüyor... Dost nedir, yardım nedir, vefa nedir? Bu kelimeler onlar için birer soru işareti...
Bu soru işaretlerini kaldırmak görevi de biz anne ve babalara kalıyor. Çocuğumuzla gönül sohbeti yaparak, bu durumu aşabiliriz.
Onunla gönülden konuşarak dostluk nedir öğretebiliriz...
